Wat is de déjà vu en waarom het gebeurt?

Déjà vu is een Franse term die "al gezien" betekent. Deze term beschrijft het gevoel dat we op elk gewenst moment hebben We hebben eerder iets gezien of ervaren, als we weten dat we het niet hebben gedaan.

Er zijn enkele variaties uit dezelfde term die zijn: déjà vécu "reeds ervaren", déjà senti, "al gedacht" en déjà bezocht, "al bezocht". De Franse wetenschapper Emile Boira was een van de eersten die dit vreemde fenomeen bestudeerde en die hem zijn naam gaf in 1876.

Inhoud

• Wat is de déjà vu?
• Geheugensystemen
• Theorieën om uit te leggen waarom de Dejà vu gebeurt
  • Wetenschappelijke theorieën
  • Paraciëntifice theorieën

Wat is de déjà vu?

Vaak wordt de term déjà vu gebruikt om bepaalde preocognitieve ervaringen te definiëren, waarin iemand precies voelt wat er zal gebeuren, en doet dit. Maar een belangrijk kenmerk van dit fenomeen is dat De déjà vu wordt ervaren terwijl een gebeurtenis plaatsvindt, niet eerder. Precognitieve ervaringen in plaats daarvan, als ze echt zijn, tonen dingen die in de toekomst zullen gebeuren, niet dingen die we al hebben ervaren.

Er wordt gezegd dat de Dejà vu af en toe plaatsvindt bij 60-80% van de mensen. Het is een ervaring die bijna altijd vluchtig en kort is, die zich zonder voorafgaande kennisgeving voordoet en gerandomiseerd is.

De meerderheid van de onderzoekers beweert dat dit fenomeen een ervaring is op basis van geheugen, zodat de centra van het geheugen van de hersenen er eigenlijk verantwoordelijk voor zouden zijn.

Geheugensystemen

Tijdelijke lobben zijn de belangrijkste die betrokken zijn bij het behoud van herinneringen op lange termijn, zowel gebeurtenissen als feiten. Bepaalde regio's van mediale temporele lobben zijn ook erg belangrijk bij de detectie van bekendheid en herkenning, in tegenstelling tot het gedetailleerde geheugen van specifieke gebeurtenissen.

De detectie van bekendheid wordt gezegd, afhankelijk van de functie van de entorrinale cortex, terwijl het gedetailleerde geheugen is gekoppeld aan de hippocampus.

Helaas belemmert de willekeur van de ervaringen van de déjà vu bij gezonde individuen de empirische studie van dit fenomeen, omdat enig onderzoek naar het onderwerp afhangt van de subjectieve informatie van de betrokken mensen. Dit betekent dat om de wortel van de oorzaak van de déjà vu te bereiken, afhankelijk is van de percepties van elk individu, waardoor het erg moeilijk is om deze vreemde en mysterieuze gebeurtenis te begrijpen.

Maar zoals bij veel fenomenen die we nog steeds niet begrijpen, zijn er verschillende theorieën die de oorsprong van de déjà vu omringen. Hier zijn de belangrijkste.

Theorieën om uit te leggen waarom de Dejà vu gebeurt

Wetenschappelijke theorieën

Sommige onderzoekers stellen voor dat de déjà vu optreedt vanwege een discrepantie in geheugensystemen die een gedetailleerd maar onjuist geheugen van een nieuwe zintuiglijke ervaring genereert. Het is te zeggen, De déjà vu wordt opgeroepen door een mismatch tussen sensorische invoer en geheugenuitgang. De informatie kijkt uit over ons korte termijngeheugen en gaat rechtstreeks naar ons langetermijngeheugen, waardoor een mismatch tussen sensorische invoer (gehoor, visie, aanraking) en werkgeheugen wordt veroorzaakt. Dit zorgt ervoor dat een nieuwe ervaring bekend lijkt, hoewel deze ervaring niet echt sterk genoeg is om waar te zijn.

Een andere theorie suggereert dat de activering van het neuro -tovertorrinale systeem, betrokken bij de detectie van bekendheid, ontstaat zonder Activering van het geheugensysteem in de hippocampus. Dit leidt ertoe dat we een gevoel van herkenning hebben, maar zonder specifieke details.

Er is ook voorgesteld dat déjà vu een is Reactie van hersengeheugensystemen op een familie -ervaring. Deze ervaring staat bekend als nieuw, maar het heeft veel herkenbare elementen, hoewel in een iets andere omgeving. Bevind bijvoorbeeld ons in een bar of restaurant weg van onze woonplaats, maar dat heeft hetzelfde ontwerp of erg lijkt op dat we regelmatig in onze stad zijn.

Er is ook opgemerkt dat een subset van Patiënten met epilepsie ervaren voortdurend déjà vu aan het begin van een aanval, dat wil zeggen, wanneer stuiptrekkingen beginnen in de mediale temporale kwab. Dit heeft onderzoekers enkele van de belangrijkste aanwijzingen gegeven voor de empirische studie van de déjà vu.

Blijkbaar worden epileptische aanvallen veroorzaakt door veranderingen in elektrische activiteit in neuronen in de focale gebieden van de hersenen. Deze disfunctionele neuronale activiteit kan zich over de hersenen verspreiden als schokgolven gegenereerd door een aardbeving. De hersengebieden waarin deze elektrische activering kan optreden, omvatten mediale temporele lobben.

De elektrische verstoring van dit neurale systeem genereert een aura (een soort waarschuwing) in de vorm van déjà vu vóór de epileptische gebeurtenis.

Aan de andere kant kan de ervaring die ervaren is vóór een epileptische aanval behoorlijk duurzaam, en geen vluchtig gevoel zoals het gebeurt bij die mensen die geen epileptische aanvallen hebben.

Paraciëntifice theorieën

Er zijn veel meer theorieën over de oorzaak van de déjà vu. Deze dekken van het paranormale hoe te zeggen dat ze voortkomen uit herinneringen aan vorige levens, door precognitieve dromen en zelfs buitenaardse ontvoeringen.

Sommigen rechtvaardigen deze ervaring als Het bewijs van het bestaan ​​van een parallel universum. Volgens de fysicus Michio Kaku laat de kwantumfysica zien dat er een mogelijkheid is dat de déjà vu wordt veroorzaakt door het vermogen van het menselijk brein om "tussen verschillende universums te lopen". Michio legt deze "parallelle universums" uit die een vergelijking van radiogolven maakt; We kunnen ze niet zien, maar er zijn honderden of zelfs duizenden die onze ruimte vullen. Als gevolg van de zwaartekrachtwetten kan de radio echter slechts tegelijkertijd in één station worden afgestemd. Op dezelfde manier is onze geest afgestemd in een enkele frequentie van de realiteit, en wanneer we deze realiteit als te bekend voelen om nieuw te zijn, kan dit betekenen dat we "tegelijkertijd trillen" met een parallel universum.

Een andere theorie binnen de paranormale staat dat De déjà vu wordt gegenereerd door onze geest, niet de herinnering aan onze hersenen. Het zou zijn als een vage herinnering of een vergeten droom. Daarom wordt aangenomen dat dit alleen maar logisch kan zijn als het afkomstig is van de spirituele ether. Blijkbaar is deze ervaring de manier waarop onze Geest ons nu ondertreedt en ons in staat stelt te weten dat het in deze plaats van tijd en ruimte is waar we voorbestemd zijn om te bestaan. Het is als een kleine herinnering aan bewustzijn.