Fonetische of dyslalia stoornis

Fonetische of dyslalia -aandoening is een spraakstoornis die wordt gekenmerkt door Moeilijkheden bij de uitspraak van taalgeluiden. Mensen met dyslalia kunnen moeite hebben met het produceren van specifieke geluiden, zoals "r", "S" of "Z", of om complexe geluiden te verwoorden, zoals medeklinkcombinaties of omgekeerde lettergrepen.

Inhoud

• Dyslalia -tekenen
• Start- en wanorde -cursus
• Evaluatie van fonetische aandoening of dyslalia
• Dislalia stoornisbehandeling
  • Indirecte behandelingsoefeningen
  • Directe behandelingsoefeningen
  • Bibliografische referenties

Dyslalia -tekenen

Dyslalia -tekenen kunnen variëren volgens de persoon en kunnen duidelijker zijn in sommige specifieke geluiden van taal. Sommige van de meest voorkomende tekenen van Dyslalia zijn onder meer:

1. Moeilijkheden om specifieke geluiden uit te spreken: Mensen met dyslalia kunnen moeite hebben met het uitspreken van bepaalde taalgeluiden, zoals "r", "S" of "Z". Ze kunnen geluiden weglaten of vervangen, of moeite hebben ze correct te produceren.
2. Moeilijkheden om complexe geluiden te verwoorden: Mensen met dyslalia kunnen moeite hebben met het verwoorden van geluiden met combinaties van medeklinkers of omgekeerde lettergrepen. Ze kunnen bijvoorbeeld moeite hebben met het uitspreken van woorden met "PL" of "TR".
3. Praat onbegrijpelijk of onbegrijpelijk: Mensen met dyslalia kunnen onbegrijpelijk of onbegrijpelijk spreken, wat het begrip van hun spraak moeilijk kan maken.
4. Moeilijkheden om nieuwe woorden te leren: Mensen met dyslalia kunnen moeite hebben om nieuwe woorden te leren en hebben mogelijk meer tijd en moeite nodig om de woordenschat te domineren.
5. Moeilijkheden om effectief te communiceren: Mensen met dyslalia kunnen moeite hebben om effectief te communiceren in sociale situaties en kunnen angst en een laag zelfbeeld ervaren als gevolg daarvan.

Er kunnen een gezonde weglatingen zijn, en in de ernstigste gevallen kan spraak volledig onbegrijpelijk worden. Meestal worden de geluiden die niet worden uitgesproken, door anderen vervangen. Degenen die het vaakst uitspraakproblemen hebben, zijn: R - RR - S - L. Moeilijkheid kan ook lijken om symphons en veranderingen in de volgorde van geluiden uit te spreken (bijv.: zon voor de).

Dyslalia kan zich in verschillende vormen en graden van ernst manifesteren en kunnen worden geassocieerd met andere spraak- en taalstoornissen, zoals dyslexie, aandachtstekortstoornis en hyperactiviteit (ADHD) of autistische spectrumstoornis (TEA).

Dyslalia kan de ontwikkeling van taal en communicatie beïnvloeden en kan een impact hebben op het zelfbeeld en de sociale interactie van de persoon. Daarom is het belangrijk om dyslalia zo snel mogelijk te diagnosticeren en te behandelen om de persoon te helpen zijn moeilijkheden te overwinnen en hun kwaliteit van leven te verbeteren.

Start- en wanorde -cursus

Dyslalia kan meestal in de kindertijd verschijnen Tussen 3 en 6 jaar, wanneer kinderen hun spraak- en taalvaardigheden beginnen te ontwikkelen. In sommige gevallen kan dyslalia het gevolg zijn van een onderliggende medische aandoening, zoals gehoorproblemen of in de motorische functie van spraak, maar in veel gevallen is de oorzaak onbekend.

Dyslalia -tekenen kunnen duidelijker zijn wanneer het kind begint te leren spreken en kan problemen omvatten bij het uitspreken van bepaalde taalgeluiden, zoals "R", "S" of "Z". In de loop van de tijd kan dyslalia de ontwikkeling van de taal en communicatie van het kind beïnvloeden, wat een impact kan hebben op het vermogen om effectief te communiceren en sociaal te interageren.

2% - 3% van de kinderen tussen 6 en 7 jaar heeft een matige of ernstige fonetische aandoening, maar de prevalentie van milde vormen van de aandoening is veel hoger.

Naarmate het kind groeit, kunnen de moeilijkheden van dyslalia op verschillende manieren veranderen en zich manifesteren. Bijvoorbeeld het kind Je kunt moeite hebben met het leren van nieuwe woorden en het articuleren van complexe geluiden, zoals medeklinkcombinaties en omgekeerde lettergrepen. Bovendien kan dyslalia invloed hebben op het zelfvertrouwen en vertrouwen van het kind, vooral als u problemen ondervindt in school- en sociale situaties.

Zowel het begin als de cursus hangen grotendeels af van de zwaartekracht. Een grotere ernst, eerdere detectie treedt op en de moeilijkheid van herstel is groter. In ieder geval zwaartekracht is de detectie later, maar de prognose is beter. In milde gevallen is herstel meestal spontaan. In niet -serieuze gevallen wordt de detectie over het algemeen gedaan wanneer het kind de kleuterklassen binnengaat, waar moeilijkheden lijken te worden begrepen, naast mogelijk te zijn om het te vergelijken met hun collega's.

Het kan worden geassocieerd met causale factoren zoals auditieve of structurele tekortkomingen (Palatinus gespleten, frenulum, enz.), neurologische aandoeningen of cognitief tekort, maar 2,5% van de kleuters heeft een fonetische stoornis van onbekende oorsprong.

Evaluatie van fonetische aandoening of dyslalia

De evaluatie van fonetische aandoening of dyslalia impliceert een uitputtende evaluatie van de spraak- en taalvaardigheden van het kind om de aanwezigheid van moeilijkheden te bepalen bij de uitspraak van taalgeluiden. De evaluatie moet worden uitgevoerd door een specialist in spraak- en taalstoornissen, zoals een spraak- en taaltherapeut.

De evaluatie kan verschillende tests en activiteiten omvatten die zijn ontworpen om de specifieke vaardigheden van het kind te evalueren, zoals het vermogen om specifieke geluiden uit te spreken, het vermogen om complexe geluiden te verwoorden en het vermogen om effectief te communiceren in sociale situaties. Sommige van de activiteiten en tests die in de evaluatie kunnen worden gebruikt, zijn onder meer:

1. Klinkt gezamenlijke evaluatie: Deze evaluatie houdt in dat het kind verschillende geluiden en woorden moet uitspreken om hun vermogen om de geluiden correct te articuleren te evalueren.
2. Evaluatie van receptieve en expressieve taal: Deze evaluatie impliceert het evalueren van het vermogen van het kind om taal te begrijpen en te gebruiken in verschillende sociale situaties.
3. Spontane spraakevaluatie: Deze evaluatie impliceert het observeren van het kind tijdens het spreken in een sociale situatie en het evalueren van hun vermogen om effectief te communiceren.
4. Vocabulaire evaluatie: Deze evaluatie impliceert het evalueren van de kennis van het kind van verschillende woorden en hun vermogen om nieuwe woorden te leren.

Zodra de evaluatie is voltooid, kan de logopedie en taal een geïndividualiseerd behandelplan ontwikkelen om aan de specifieke behoeften van het kind te voldoen en hun spraak- en taalvaardigheden te verbeteren. Behandeling kan specifieke oefeningen omvatten om de uitspraak van geluiden, het gebruik van uitspraakmodellen en training in woord lezen en schrijven te verbeteren, onder andere technieken.

Dislalia stoornisbehandeling

Dyslalia -behandeling kan spraak- en taaltherapie omvatten, dat is Richt zich op het verbeteren van de uitspraak van taalgeluiden en het ontwikkelen van spraak- en communicatievaardigheden. Therapie kan specifieke oefeningen omvatten voor de productie van geluiden, het gebruik van uitspraakmodellen en de training in het lezen en schrijven van woorden. Bovendien kan de behandeling de deelname van het gezin en de nauwe omgeving van de persoon omvatten om de geleerde geluiden in therapie in alledaagse situaties te versterken en te oefenen.

Indirecte behandelingsoefeningen

• Luchtwegen
  • Geen materiaal en met materiaal
• Ontspanning
• Psychomotor
  • Lichaamsschema; Motor coordinatie; Balans: diepe gevoeligheid en lichaam
• Perceptie en ruimtelijke oriëntatie
  • Organisatie van de directe ruimte voor het kind
  • Verplaatsing in de ruimte
  • Organisatie van ruimte in relatie tot de buitenwereld
  • Ruimtelijke relatie van objecten met elkaar
  • Grafische weergave van de ruimte
  • Ruimteorganisatie Games
• Perceptie en tijdelijke oriëntatie
  • Acquisitie van fundamentele tijdelijke elementen
  • Bewustzijn van relaties in de tijd
• Ritme
  • Ritmische bewegingen; Ritme gekoppeld aan het gewricht
  • Perceptie en auditieve discriminatie
  • Discriminatie van geluiden; Van fonemen; Audibilisatie van woorden en zinnen
  • Buco-faciaal
  • Taaloefeningen; Van lippen; Kaak

Directe behandelingsoefeningen

• Articulatoire oefeningen van veranderde fonemen
• Gebruik van het ritme om de juiste gewricht te automatiseren
• Herhaal van de geleerde geluiden
• Gerichte uitdrukking
• Spontane expressie

Bibliografische referenties

• Alba, j., & Montiel, J. (2016). Dyslalia's voor kinderen: evaluatie en behandeling. Piramide -edities.
• Arancibia, v. J., & Sanhueza, J. (2015). Dyslalia: een spraakstoornis in de kindertijd. Chileen Pediatrics Magazine, 86 (4), 240-247.
• Castillo-Rojas, s. (2014). Evaluatie en interventie in dislalia: evaluatie van theoretische stichtingen en praktische toepassingen. Neurology Magazine, 58 (8), 369-377.
• Martínez, J. J., & Serra, J. C. (2017). Dyslalias: aangetaste mondelinge communicatie. Aljibe edities.
• Vicente, J. (2014). Dyslalias: een multidisciplinaire aanpak. Piramide -edities.